Zonder wekker vroeg op lukte vandaag vanzelf. Eerst de watervoorraad aanvullen, toilet en grijs water legen, dan naar de receptie beneden rijden waar wifi is en waar we dus ontbijten. Die wifi valt tegen.
Dichtbij komen we snel bij het St.Peterkanaal met twee sluizen, waar we overheen lopen op zoek naar de Historic archeologische site waar bewezen is dat de Mi’kmac hier al 10.000 jaar rondsluipen en lopen en nu nog met zo’n 20.000 man/vrouw. We vinden wel een museumpje met jaren 30 spul, maar niet die site.
Op weg dus naar Eskasoni, via de oostzijde van de Bredoor, het centrum van het indianengebied hier. Rond 12u komen we daar aan om opnieuw aan de kant een schoolbus te zien staan.
De eerste was omgebouwd tot straatsnackcar. De anderen staan geparkeerd, logisch want de hele mikmak is op vacantie!! We voelen ons wel erg Pji’lasi aan de Richard ave, hier.
Onderweg neemt het aantal Keltische namen sterk toe. We steken via een lage dijk een zijloop van de Bredoor over. Hier zijn veel Schotten gesetteld, wat ook blijkt uit het High Village Museum in Ilona, waar een tiental woningen en kerk van het eerste kolonisatiemoment (muren van keien, dak van gras) tot 1950 te bewonderen is, incl. inrichting, werktuigen en dieren. We moeten van Mar samen even in een IJsslede
, want dat deden we bij ons trouwen in L’dam ook, immers. Het gekostumeerde personeel, deels zelfs universitair Keltisch geschoold, weet veel te vertellen en houdt ook met de bezoekers een Ceilidh (visite, bijeenkomst, al dan niet met muziek en dans) en singen een song. Ze vinden het tamelijk normaal dat 30.000 Kelten de natives gaandeweg verdrijven….. Dan pakken ze de fiddle, wat wij al kennen van eerder in Antigonish.
Wat ons is opgevallen op een info-bord, is dat al die Kelten uit Schotland de daar aanwezige geografische indeling hier kopieerden bij hun kolonisatie. Hoe ze dat toen al dan niet bewust organiseerden is me een raadsel, maar het is nog steeds zo.
Voor ons is het tijd verder te trekken langs de Bredoor richting Sydney naar de Walmart voor boodschappen en op zoek naar diesel, want de tank is weer half leeg. Een vriendelijke vent googlet waar we wezen moeten; 5km verderop oost. Thanks!!
Net uit Sydney richting Louisburg nemen we een rustig uitziende brede zijweg met redelijk wegdek, om te zien of er een rustig plekje is. Bij boomstammen is meestal ruimte want daar wordt gewerkt, ook hier dus is een klein stukje het bos in. De buurman ziet ons twijfelen en vraagt of we verdwaald zijn om meteen aan te geven dat we welkom zijn op dat plekje. Niet schrikken van jeugd of Racoons en hondenuitlaters, maar dat waren we al niet van plan. Iets later komt hij even buurten. Nog iets later zijn vrouw met kleinzoon met jetlag, uit Edmonton.
Uit het bos klinkt gezellig tuinfluiter/zwartkop-achtig gekwinkeleer, een Robin zingt zijn trage merel-avondlied, maar wil niet scherp op de foto.
Wat opvalt vandaag: de plantjes in de berm. De wegen met overal patchwork en vaak zonder waar dat wel moet; soms zijn er goede stukken! Het rijdt het lekkerst met een gangetje van zo’n 65 in de 5e versnelling met cruise control, waardoor de bak de steile glooiingen met doorlopend flauwe tot plotseling lastige bochten soepel neemt; hoewel we regelmatig in de 4 of zelfs 3 moeten overnemen met voetgas. Opnieuw blijkt het hier een goede gewoonte iets wat komt aan te duiden wat dan nergens daadwerkelijk komt of opnieuw wordt aangeduid.
Mar heeft goed geoefend bij de dagopvang en meet Spits zijn indianenhoofdtooi aan.
Beestjes en plantjes: verbazend hoe de bermplanten hier hetzelfde zijn als in Nl. Harig wilgenroosje, kleine ratelaar, vijfvingerkruid, cichorei (brussels lof), etc. Geen Bald Eagle, Moos, Elk, Deer, Coyote, Racoon, etc. Langs het water zien we een groep Cormorants (Aalscholvers) en regelmatig Meeuwen.
zwerfuil 