170708 Schottish Highland Games

De nacht was nat en in de ochtend  miezert het. Overdag is zo goed als droog en in de middag komt het zonnetje weer terug. De ochtend begint met een streetparade waarin van alles meedoet. Gigatrucks met aanhanwagens met er op of er naast of er voor van alles. Tal van doedelkorpsen uiteraard, ijshockeyjeugd, oude, gekke en aparte auto’s zoals de sportwagen met aan beide uiteinden besturing

, clowns, felicitaties in 4 talen w.o. Keltisch en Mi’kmaq,  een jazzbandje. Geen keltische muziek, valt ons op. Alle dorpen zitten zonder brandweer en noodhulp want die rijden ook mee. Ook de Can. Mounties lopen mee incl doedels. 

Eenmaal op Colombus Field praten we uitgebreid met uitbeelders van de Royal Artillery uit 1750 oid; wat zijn ze trots op hun verleden. Ook wippen we weer gezellig even bij de Mi’kmaqs en de Nl. (e)(im)migranten aan. Morgen is deze ‘history corner’ er niet. Mar doet een poging te drummen bij de Schotse nazaten. 

Alles staat vandaag in het teken van Schotland.

Overal zien we eenlingen en duo’s oefenen rond het veld.  Kleintjes en groteren. Het is een plezierig instrumentaal gekweel zonder weerga. In een uithoek blijken in de bosjes tal van tentjes te staan met een jurylid. Ze beoordelen of de drummer (dan is de doedel ondersteunend) of de doedelaar (zonder drummer) . 

Het lijkt wel op de paardrijproefjes van Su en Tam; de spanning is zichtbaar. Zo komen ze aan de ellenlange cv’s die telkens bij een uitvoering worden opgedreund.

Op het hoofdveld wordt geoefend met gooien door jongere en oudere jongens en meiden met lichter spul. Apart oefenen de zwaargewicht kerels met het echte werk. Kleine onderlinge competities spelen zich tegelijk af, met zowel zinnig als goedmoedig spottend commentaar waarbij niemand gespaard wordt.  Kogelstoten (ronddraaiend)

, hamerslingeren (met verankerde voeten omdat ze op één plek moeten blijven staan.

 Canadees record bij het middengewicht! Er zijn in 3 categorieen records te halen: Nova Scotia, Canada en Schots!! Drie vlaggen op het veld geven die aan), achterover over de balk gooien (Canadees record bij het midengewicht door dezelfde 17jarige)

en het indrukwekkende  boomstam toss-over gooien (‘cader’, waarbij de stam rechtstandig wordt getild, er mee wordt gerend en omhoog gegooid en dus  >180° moet doordraaien in de lucht en zo op 270° neerkomt, liefst alles in rechte lijn, anders minpuntjes..). Op elk onderdeel is een winnaar; goed voor je cv!

Tegelijk worden er naast complete doedelbands gejureerd op zowel de drums, de doedels, het voorkomen en op de synchronie.

 Er lopen dan ook 4 scheidsen rond. Ook hier wordt zo aan de cv’s gewerkt.

Afsluitend wordt iedereen uitgenodigd over 75feet de farmers walk te doen. Ja, dan wel met 100kg in elke hand, halverwege kerend (moordend!) en dan kijken wie het snelst is…… impressive!! En een publieker won in 17 seconden waar de beste pro er 19 nodig had.

Afgesloten wordt met een gezamenlijk optreden van en prijsuitreiking aan de doedelbands. Geweldig allemaal. De foto’s en films zullen de meebelever van onze trip wel de neus uitkomen deze dag….🤗. Morgen ook nog het touwtrekken en de tapdancers.

Wat viel ons op vandaag? Wij aten bij de vietnamese eettent terwijl bijna ieder ander bij de burger etc eettenten insloegen tussen de middag. Het %% zwaarlijvigen zien we wel toenemen, maar slechts zelden extreem.

Plantjes en beestjes: vandaag niets, ik moet nog uitpluizen wat die ‘zwarte eksters’ precies zijn…

170707 Antigónísh Opboxen

Vanochtend is het Ben’sToolTime want er zijn nog wat dingetjes. Past de NL waterslangadapter, waar zit welke zekering en krijg ik de trap- en salondashboardsignalering van de autoaccu aan de praat. Elk kastje met schroefjes wordt opengeschroefd. De eerste zit rechtsachter de bijrijderstoel half achter een paneel. Paneel er af, deksel ook en er blijkt een enkel draadpaar met 5A zekering te zitten die kapot blijkt en vervangen wordt. Effect is dat de autoaccumeter op het salondashboard ineens weer de spanningswaardeindicatie geeft; grappig maar logisch zo’n apart circuit. Daar zijn we al lang naar op zoek waarbij uit voorzorg een aparte voltmeter op het autodashboard is geplaatst. 

Dan het volgende er op lijkende kastje onderin de buitenbak bij de huishoudaccu. Ook een draadpaar met zekering. Ik trek hem er uit en Mar brult dat de waterpomp het niet meer doet. Het hele salondashboard doet het niet meer tot ik hem terugzet. De pomp bromt tevree. Mar ook. Die zekering is dus goed. 

Dan onderin de hangkleerkast waar een deksel van een plastic bakje kan worden afgetrokken waarna slechts een doorgekoppeld draadpaar naar de satellietschotel is te zien zonder zekering. Een apart deksel in de vloer herbergt vier schroeven. Daaronder een mèleetje van draden uit de huishoudaccubak naar wie zal het zeggen… geen zekeringen.

Ten slotte de installaties onder de zitplaats achter de bestuurderstoel vrijgemaakt en geinspecteerd. Bekend was al dat daar de boiler, dieselverwarming en de trapalarmering zit. En verd..d blijkt er ook een klepje met daarachter tal van huishoudapparatuur zekeringen te zitten. Bummer.., zowel de zekering voor de trapalarmering als die van de koelkast blijkt in orde. Nog eens diep verder over nadenken dus, want die dingen doen het toch echt niet. De koelkast is voorlopig nog op 220v en propaan=lpg aangewezen.

Het waterpeil van de schoonwatervoorraad is behoorlijk beneden NLpeil. Tijd om het vulgebeuren te checken voordat we dit fijne complete stadje uitrijden naar verre verten.   Eerst alle kabels en omvormer uit de houten beschermingsbox gehaald die buiten in weer en wind de water- en elektravoorzieningen bevat en beschermt. Het Gardena hulpstuk blijkt dan (te) prima aan te draaien te zijn maar des te lastiger weer los. 

Onze slang past uiteraard prima op ons hulpstuk en bij openen feesten wij bij een heus maar kort waterballet. Dit zit wel goed en de slang is weer schoon. Overmorgen echt vullen.

Met een hopelijk beter wifi dan gisterenavond wordt gepoogd om wat formaliteiten (transmissie ellende, medicijn vergoedingsafwikkeling bij Anderzorg e.d) af te wikkelen en kond van deze blog te doen. Lukt uiteindelijk ook nog.

Hoogste tijd en naar blijkt zelfs te laat taaien we af naar de Highlandgames om maar niets te missen van de atletiekgames. Met weinig aanmeldingen waren ze snel klaar verklaren de historische boogschutters, die morgen en overmorgen in Halifax voor het echie gaan mikken. Terloops meldden we hen dat de Groenendaelse herder (mn. El Maharadja de la Beauté Belgique) veel beter zoekgeraakte pijlen kan vinden.

De rest van wat er wel is hebben we dan al gezien maar hadden we niet willen missen. De eerste partytent is bevolkt door oranje geTShirte Nederlandse (e)(im)migranten met een stand met drop, kaas, speculaasjes (zuinig hoor..), molens en klederdracht. De turfstekers ontbreken er aan 😄. Waar is de haring? Morgen nemen we dubbelzoute dropjes en oma’s snoepjes voor ze mee.

Luid genoeg  brengt een typische first nationer zijn trommel en klaagzang onder de aandacht en staat er vervolgens wat verloren bij. 

Iets verderop hebben de Mi’kmaq (zo schrijf je het, de laatste letter spreek je niet uit) hun stand (geen wigwam, de laatste letter spreek je wel uit) en ook daar brengen we een behoorlijk tijdje door zonder kaas etc. maar met veel info van hen. Zo blijkt het 150jaar Canada feest van dit jaar hen gemixte gevoelens te bezorgen want zij kunnen een bord met 3000 of zo ophangen. Ze missen het respect daarvoor best wel erg. Maar ook vochten ze in ww2 mee omdat ook hun Canada bedreigd werd in hun vaste overtuiging. Uiteraard is er aandacht voor hun taal, medicijnen, kalender en versierselen in de stand. Ze zijn niet bekend met wat wij van de nog jonge canadezen horen, nl. dat deze 1st-ers elk kapot kanootje door de overheid vergoed willen zien vanwege hun oudste rechten… 

Geen stoere Highlander gezien, buiten de Clan Frazer vertegenwoordiger uit LA (omdat die clan hier geen zin heeft….. rare lui) en de paar kilties in een partytent die belangstellenden het tromroffelen leren. Een tweetal kiltiese meisjes leerden japanse dametjes en paar tapdanspassen; deze dames hadden er beter oog voor dan ik…. 

Een tikje onduidelijk is of men speciaal afgebakend terrein voor Kelten heeft ingericht bij deze games gezien de volgende tekst

Verder is er niets te zien en we taaien terug naar af via ‘ons’ restaurantje Brownstone Cafe voor een halve maaltijd ter plekke.

Rond half acht lopen we richting doedelmuziek en komen al snel in het naastgelegen parkje waar muzikanten en artiesten maandelijks acte de presence geven met vermaak voor jong en oud. 

 Opmerkelijk is de choladekraam van een fabriekje waar een sirische vluchtelingenfamilie landelijke bekendheid mee heeft verkregen door hier kort geleden meteen na aankomst succesvol mee te beginnen.

Vandaar lopen we naar Colombusfield waar het openingsconcert van het Highlandgames weekend al begonnen is, getuige de ons bekend voorkomende doedels die er vandaan komen lopen. Inderdaad, die van St. Martins Church, afgelopen dinsdagmiddag. Niets gemist dus. Wat volgt is enerzijds een ‘mezedes/tapas’ van korte optredens van een varieté aan dansers en muzikanten, die soms zelfs hogeschool tapdansen en fiddelen laten zien en horen.

 De fiddelers doen dat uit het hoofd in een moordend tempo; zeer bijzonder. De tappers doen het ook in razend tempo waarbij de voet, tenen en hakken geen tijd hebben om op elkaar te wachten, met soms zeer hoge sprongen, wijdbeens. Anderzijds versterkt het de idee dat het hier een zeer sterke cultuur betreft van talloze zeer begaafde en gedreven amateurs op een hoog nivo, jong en ouder en oudst. Soms benaderen ze zelfs het Riverdance niveau m.i. Soms niet.

In de wagen wacht ons rond tienen de koele kip leftover met tzaziki. Prima dagje. Iets later tikt het kort op het dak, wat we al aan zagen komen sinds de namiddag. Meer valt er niet.

Wat viel op vandaag? Het is de gewoonste zaak van de Canadezen om je leftover te laten opboxen. Het zachte diepe broem broem  geluid van die 4×4 pickups is wel erg indrukwekkend. De wifi kwaliteit op dit park is te vaak  bummer..  Antigonish heeft de klemtoon op de 3e en vooral op 4e letergreep.

Vogeltjes en plantjes: onze kennis van de Mi’kmaq natuurtermen gaat zienderogen vooruit. 

Mar strompelt naar de snel werkende afterbite ( kunnen ze dat spul niet proaktief maken? Of loop met schoenen aan in het gras) na gebeten/gestoken te zijn door iets zwarts met pootjes…. 

170706 Antigonish Straatmarkt en Stampede Ceilidh

Een korte nacht loopt over in een kleine rondleiding in het lokale regionale Saint Martha voor een stevig prijsje. Main Street is deels afgezet.

 Regio ondernemers, winkeliers en vrijwilligers staan er met kraampjes (eerder partytenten) en bezoekers flaneren het stukje heen en weer langs allerlei eettenten met burgers, burgers en burgers, hotdog zonder zuurkool maar des te meer smurrie, en zelfs een chinees, offroad speel- en werktuig, historische auto vereniging, voedselbank die aarbei-taartjes verkopen, wilde dieren en natuur vereniging naast puppieverkopers, muzikanten en Keltisch tapdansende meiden die ook jazzballet beheersen. Gezellig, en bijna schaffen we weer een sambalpotje (nu pepers met baconsmaak) aan, maar wie eet dat zo en proef je dat nog in de nassi? Dan maar een 2liter lekker pittige tomatensap meegenomen uit de super.

In de avond tuigen wij naar het Heritage Museum voor de Geilidh [uitspr: keelits] wat een buurtmuziekuitvoering inhoudt met lokale musici. 

Verbazingwekkend hoeveel goede en boeiende muziek in deze keltische stijl in deze buurt zo actueel wordt gehouden. En dat er best wat jongelui meedoen is hoopvol. Zelfs heel jong spul speelt Twinkle Twinkle op de fiddle. 

Opvallend element is dat veel muziekstukken feitelijk combinaties van samengesmolten ‘wheels’ en marsen zijn. De spelers vertellen allerlei over componisten en arrangementen en of er al dan geen ‘golden medals’ mee gewonnen zijn in tal van internationale contests. Maar als ze die combies spelen ervaar je het als één stuk dat maar een minuut of 3 duurt hooguit. Fascinerend en meeslepend stuk actuele cultuur en historie en dat merk je in de hele zaal , iedereen beweegt mee. Nb. In de  fotolijst staan een paar opnames en flarden en de twinkle video. Bij deze ceilidh had de fiddlster helaas de gewoonte om met één voet het ritme te stampen en als dat in hoog tempo ging: stampede! Hoewel, echt storend was het dit keer niet.

Wat valt ons op vandaag: De McDonald families zijn hier zeer wijdverbreid maar de gelijknamige vreettent is dun gezaaid; zal Eelco blij mee zijn. Meerdere restaurantjes hebben buiten een bak met water en snoepbrokjes voor honden staan; help your dog self, zelf scheppen met de dipper!

Wat valt ons nog meer op? Rood knipperende stoplichten doen dat bij ons meer koningsgezind. De oversteekdiscipline is hier enorm; stoplichten gaan vanzelf op loop door stand en daar krijg je 20 seconden voor.  Loop je eerder dan stopt men gewoon of rijden ze zelfs iets achteruit om ruimte te geven. Het verkeersbeeld is dan ook uiterst relaxed. Er zijn  parkeerterreinen bij de supers speciaal voor aanstaande en kersverse moeders. In de drogisterij vindt je ook een apotheek (farmacy) en zelfs een doe het zelf bloeddrukmeter. Een loonie is een 1Ca$ (omdat die vogel [Loon = Geelsnavelduiker achtige zeeeend] op die munt staat) en een twoonie is 2Ca$. 

170705 Antigonish St George Bay

Bijtijds beginnen we na het ontbijt de St.George Bay rond te rijden. De wegen zijn weer grotendeels matig tot heel matig en ze liggen wat hoger dan de gronden er naast die vaak nat tot zeer nat zijn. Verdronken boomgroepjes zien we dan ook om de haverklap net als riet en lisdodde op de vreemdste plekken. De per dorp aanwezige begraafplaatsen vergen volgens Mar dan ook minimaal zwemvaardigheid A, ook voor bezoekers…. 😅 Mar krijgt ook het camperfood al aardig onder de knie, getuige de knabbel worteltjes en radijsjes die lunchinvullend zijn vandaag.

Onze eerste stop kijkt uit op de baai bij Cape George bij een uitzichtspuntje dat de eer en 1e prijs een keer had gekregen als mooiste ‘outlook’. Ze hadden dan ook mooie sierplantjes langs de wegkant geplant. Interessanter is de Kiekendief (vrouw Blauw, met witte stuit en bruinig, maar wie weet is of heet dat hier anders) die met de vleugels in Vvorm laag rondjes en bochtjes zweefde en, typerend het riet in dook.

Volgende stop is het Lighthouse, dat net een nieuw verfje krijgt.

 Er klinkt op de raarste tijden een klok zodat we er Gallisch van worden ipv Keltisch. Mar heeft door dat het een boei in het water is met een klok er in hangend die door golfenergie geklepeld wordt. Ook bij mist etc. goed waar te nemen. Slim.

Boven het water zweven wat witte vogels op een niet meeuw manier wat goede reden geeft de kijkers te preparen op hopelijk veel werk. De gewone kijker bevestigt dat het wrsch Nordic Gannets zijn oftewel Jan van Genten. De kijkpijp laat ze ver maar duidelijk zien met de zwarte vleugeleinden, gele snavel en torpedo silhouet. De jongen zijn zwartig.  Niet voor niets zwerven deze jongens eerst ver uit elkaar en dan ineens bij elkaar. Het feest wordt dan ook compleet als ze plots opstijgen en dan als speren razendsnel recht omlaag duiken diep in de zee waar een vette maaltijd wacht; menigeen gaat er na een poosje drijvend uitbuiken. De echte reden van het verzamelen blijkt als de duidelijke oppervlakte rimpelingen zich soms omzetten in zwarte ruggen met rugvin. Dolfijnen en niet zo weinig, ook al laten ze zich nauwelijks goed zien.

Het barst hier van de McDonalds; zal Eelco goed doen. Velen zijn ook nog van de Chisholm Clan, zoals het bordje op de door hun gedoneerde bank hier aangeeft.

Op de bank zit graag een roodkeelborstbuiklijster, die hier Robin wordt genoemd wat bij ons als roodborst wordt vertaald maar hier toch echt een merelachtige is. Regelmatig zijn ook meesgeluiden te horen en een Matkop laat zich kort zien.

Bij de plaatsnamen kom je de Keltische oude namen ook regelmatig tegen.

We gaan na een paar uur rondlummelen verder naar de zeer interessante archeologische site een stuk noorden westwaards. Het parkje is makkelijk te vinden en het bordje naar de toiletten ook, maar de aangegeven richting naar het interpretatiehuis levert alleen bos op. Om te voorkomen dat we rondjes gaan rijden, karren we verder.

Matige wegen verder plus  een gemiste afslag want niet aangegeven, komen we weer op de thuisbasis. Diesel tanken lukt niet, want we komen zo’n pomp niet tegen. Maandag zoeken we wat verder. De gastank ziet er vol uit, dus dat zit wel goed ondanks dat deze het 12vfalen van de koelkast moet compenseren.

Bij de Dollarama tuinen we er in om meer dan 1$ voor enkele artikelen te betalen. Voor straf betalen we voor 5 artikelen rond de €10. Op de camping moet er hoognodig gewassen en gehangen worden. Kan Mar prima! Ik moet bloggen…. en pina drinken met blauwe druifjes.

Wat ons opviel vandaag: rechtsafslaand verkeer gaat door rood als anderen van rechts komend links afslaan.  Veel nattigheid naast de wegen. Geen wegen naar leuke stille uitzichtplekjes; bijna elke weg is doorgaand of privé en sommige dragen zelfs de naam van de aanliggende huiseigenaar. Afstanden worden niet aangegeven op de meeste lokale borden, wel op de snelwegen soms.

Plantjes en beestjes: Met name: Havikskruid, vaak bij Margrieten. Dolfijnen, Jan v G’n, Vlaamse gaaien maar dan mager en iel, Matkopmees, Kiekendief, Raaf, Kraaien, Spreeuwen, Robins, witte ganzen (geen sneeuwg.), Tureluur.

Nb. Om ons op 10 minuten nauwkeurig te volgen kun je de volgende link proberen van onze Spot Connect Satelite Tracker: http://share.findmespot.com/shared/faces/viewspots.jsp?glId=053ZzXqqEqaadS6dnyIFWt82Zslp1kVMW

Om de afgelegde routes te bekijken volgens Spot Connect kun je de volgende link proberen: https://www.findmespot.com/spotadventures/index.php/search/?query=Zwerfuil   Echter, deze moet ik expliciet samenstellen, eens per 30 dagen uiterlijk. Ze zijn dus niet zo actueel als eerstgenoemde link!

Routes vind je ook bij de foto’s en films in Dropbox.

Deze reorganiseer ik regelmatig om niet te veel en niet te weinig mappen en foto’s per map te krijgen.

170704 Antigonish allerlei

Eerst is het klussen geblazen. De ventilator wordt met een veter vastgezet, want de schroeven zijn niet verder in te schroeven, houden wel goed vast maar geven toch te veel ruimte aan de schuiven om te schuiven. Dus die aaneengesnoerd zonder schuifruimte. 

Dan op weg naar een garage, waarbij de eerste en vlakbij in Mainstreet aanwezige verwijst naar de merkdealer (Chrysler) die iets buiten het dorp ligt. Uiteindelijk vinden we die ook nog na een aantal bedrijfsterreinen met o.m. Walmart, Superstore, etc. bezocht te hebben. Er blijken twee zekeringen in een kast onder de motorkap het begeven te hebben omdat de 12v/220v omvormer zonder zijn eigen zekering te laten springen de boel overbelast. In elk geval doen de 12v aansluitingen op het dashboard het nu weer. 

Dan terug naar de Walmart want ik heb een verloopstekker nodig om de campground elektra aan de 110/220 omvormer te kopppelen. Ze hebben alles maar dit niet. Ook geen nieuwe 12v omvormer. Dan de Superstore. Idem. Terug naar Antigonish waar nog een groot terrein met superwinkels is met o.m. Sobeys en Canada Tires. Daar is het spul wel te vinden met wat zoekwerk. De omvormer is nu de 12v/110v variant geworden met max. 150W en een piek van 300w plus de nodige beveiligingen en accuspanningmeter. Prima, want de spullen kunnen allemaal op 110v geladen worden; alleen niet alles tegelijk. De pc krijgt dus een eigen laadtijd, pas als de rest vol is geladen tijdens het rijden. Ook weer opgelost.

Dan is het tijd voor ontspanning met worteltjes en radijs onderweg naar de estuarium wandeling. Eerst een TimHortonsetje doen waarbij we er achter komen hoe de wifi er werkt, maar toch niet goed genoeg voor een goede upload. Ook hebben ze hier even geen cappuchino.

Tijdens de wandeling die helaas niet langs de kust maar langs een riviertje loopt spotten we een mees, ijsvogel,  gors, meeuw, schildpadje

 en tal van bekende kruiden zoals penningkruid. Qua dieren houdt het niet over.

Hoogste tijd om ruim op tijd te zijn voor de gezamenlijke zalmmaaltijd waar iedereen welkom is want je wilt geen zalm achter het net vissen. Mooi niet dus, al lang uitverkocht. Hoe hadden we moeten weten dat er vooraf waar en tegen welke prijs er on of offline gereserveerd had kunnen en moeten worden….? Nergens iets over te vinden en in dat volle jaar dat ik al op die site kijk nooit iets over gezien. Ok, pech dus.

Op naar het pina colada restaurantje voor een icetea zonder ijs wat echte koele thee blijkt te zijn. 

Een salade voor Mar en burger voor mij na een kreeftenbisque (=soep). De tijd loopt door en ons bezoekje daar iets uit.

Dan maar iets later naar de feestelijke openingsceremonie die er gisteren niet bleek te zijn. Wel daarin zijn ze best consequent. Die is er ook vanavond niet ondanks wat er overal staat in brochures en op internet. Lekker een pissige mail geschreven naar het infopunt.

Op de camping verbazen we ons over een maxibus met slaapkooien en cargo voor een groep duitsers die hier 4 weken rondtouren.

Ach, dan gaan we maar op tijd naar de round-&squaredance in Maryvale in de St. Mary’s parisch hall. Die zou op een heuvel liggen en dat klopt voor de St.Mary’s. Maar dat is daar dan ook alles…… leeg en op slot.  

Dan krijgen wij het plotselinge inzicht en begint het ons te dagen dat je tussen die kerkbanken niet lekker danst en er op ook niet.  Ergo, dus zijn we verkeerd en karren we verder. Verd..md, ineens wijst een bord omlaag opzij en daar staat een trits auto’s. 

Een bijzonder genoeglijke paar uur zien we, en doen we zelfs 30 seconden mee, met de ons van Riverdance zo bekende combi van ietsje zeer beweeglijke flamenco taps met ierse stijve tapdance onder begeleiding van piano en viool. Volgen met de ogen lukt wel, maar m’n voeten stoppen na de klompendansbeweging om te voorkomen dat ze in de knoei en knoop komen te zitten. 

 Arme Mar, die had er zelfs haar nieuwe spijkerbroek en indianenmotiefblouse nog voor aangetrokken. Maar, dit stemt tevree.

Wat viel ons op: We zien twee soorten zebrapaden, de ene zoals we die kennen en de ander in laddervorm met 5 witte treden en witte randen. Er zijn three- en fourway voorrangsborden naast de gewone waar je persé moet stoppen, hoe dan ook. Bij de x-ways gaat het op tourbeurt, wie het eerst stopt gaat ook het eerst. Stoplichten kunnen groen knipperen, dan gaat het links afslaand verkeer wel en de rest niet. 

Vogeltjes en plantjes: Matkop (achtige) mees, gors (achtige), ijsvogel, klein (bijna dood?) Schildpadje met lange staart.

170703 Antigonisch

[Stiekem een verhaaltje van Mar.

Dit is vakantie! Rustig opstaan. Rustig ontbijten. Rustig stadswandelingetje alwaar rustig bezoek aan een klein rustig museumpje. Rustig op een leuk terrasje koffie drinken. O ja……wel smeren met factor 30 want het is prachtig weer.]

Ruim 30 graden vandaag. We zouden gaan rijden naar het Heritage museum wat een museumpje blijkt te zijn. We gaan lopen omdat we de afstanden hier als klein ervaren. En inderdaad, na wat omwegen zoals een winkel die geen campingstekkers verkoopt maar wel icetea, lopen we via James Church en Colombus Field en langs Tim Hortons met gemak en plezier naar het Heritage. Er is wifi daar maar dat hebben we nu niet nodig. Verder zijn er twee á drie kamertjes vol met vitrines met foto’s en spul van toen. Alles zoals ook in mijn overgrootmoederstijd tot en met kinderwagens, fototoestellen, kledij en haardracht. Heel weinig over de first nations (Mik’maqs) behalve wat foto’s en gevlochten mandjes van hout en gras en natuurkleurtjes. 

 Het leukst zijn wel de Mik’maq schaatsen die sterk lijken op en liggen naast Friese doorlopers die hier heen emigreerden.

Ons wordt verteld dat de boardwalk aan de andere kant van het aangelegen spoor plus nog wat kmtertjes ligt. Dat doen we nog wel een keer met de wagen… Teruglopend wippen we de winkel binnen met ‘alles 1$’ op de pui. Helaas kost Mar d’r nieuwe spijkerbroek en fraaie bloes een stuk meer. De spreuk geldt niet meer. Ook hier hebben ze niet de  campingstekker die ik zoek, maar ik leer  wel termen als plug en male er voor. Volgens mij weten ze niet hoe zo’n ding echt heet. Ik ook niet. Het meisje heeft een fraaie Keltische naam: Eilidh (Ali [Eeli]=Ellie).

Dan maar oversteken voor koffie en pina colada in een fraai aangekleed tentje. Vervolgens relaxation op de camping. De bakken staan er hutje mutje naast elkaar en hebben 2x zo veel ruimte in de breedte als de bakken breed zijn. We staan ingeklemd tussen twee reuzen maar ze geven niet de juiste schaduw.

Tegen de avond gaan we naar de bibliotheek waar volgens de nieuwe brochure de opening van de Highland Games feestelijk zal plaatsvinden. Een ietwat sjofele maar heldere Canadees oreert over Anne Frank en na God bless (wat we ook hopen) mogen we verder naar de opening. Mooi niet dus: dicht, en ook niet bij de universiteitsbieb: leeg. Eenmaal terug blijkt op het web het gebeuren morgenavond plaats te vinden. Eerst zien…. gelovig zijn we niet meer.

Vanavond viel op dat de ventilator boven de keuken los zit. Morgen even kijken want ik geloof niet dat die twee elektradraadjes het ding houden als die omlaag komt…

Wat viel op? Het is rustig in de toiletten/douche ruimte. Niet zo vreemd hier, want velen hebben grote badkamers in die grote bakken, met privacy op thuisnivo. Zo’n bak heeft vaste zwart (toilet) en grijs (spoel) waterbakken. Die zitten aan één  ‘hookup’ afvoer. Die afvoer is buiten aangesloten op een afvoerslang zodat zodra je een klep openzet de zwaartekracht de rest doet. Aan die buitenslang is een waterslang gekoppeld zodat je na legen van een bak die bak kan doorspoelen en weer legen. Niet beide kleppen tegelijk openen want dan krijg je de verkeerde bacterieen in de verkeerde bak… Wie ergens staat zonder buitenhookup kan naar de dumpplaats waar je kunt hookuppen. Ik heb er dus niets aan want mijn afvoer past niet en ik heb een toiletcassette.

 Ook nederlanders emigreerden achter in de 50ger jaren naar hier. 

De lucht betrekt. Lekker iets koeler.

Vogels en plantjes: de berm langs de spoorlijn had in Nederland kunnen liggen zo veel bekend spul. Op een draad zit een door kraaien belaagde roofpiet van onduidelijke makelij; de 1e in dit land.

Nb. Voor wie meekijkt en geniet: Door het tijdsverschil denkt WordPress soms dat een publicatie van een blogbericht op de zelfde datum is als de vorige of volgende. Goed omlaag doorscrollen want dan zitten er twee blogberichten in dezelfde publicatiedatum. Ik zet in de titel de datum van het blogbericht, dus je kunt zien dat je er één mist; die staat dan mogelijk bij een andere publicatiedatum. Het kan tuurlijk ook zijn dat ik niet publiceerde, bijv. als er geen wifi is of ik niet aan tikken toekom…. Vergeet ook niet te kijken bij de foto’s: https://www.dropbox.com/sh/g36sbjdbp6scm69/AACzi4lUHt6sSi_EPE9B5I6da?dl=0 .  Een plaatje zegt meer dan 100 woorden, soms.

170702 Antigonisch Ceilidh concert

Vanochtend bijtijds op en weg voor onze doen; we leren het wel.  Vannacht is de wagen meermalen gewaterstraald. Als we vertrekken wordt het minder. 180km met veel naaldbomen en langs de weg regelmatig een wit kruis en stukken autoband. Na 100km verdwijnt de middenberm en nog verder de dubbele rijbanen per richting. Het landschap is sterk heuvelig en overal groen. Hier en daar staan dode bomen tussen gezonde, dus brand kan de oorzaak niet zijn. Verdronken door waterplassen aan de voet, daar kunnen ze niet tegen en net als in Noorwegen zijn hier veel lage plekken volgelopen?
Halverwege stoppen we bij een Tim Hortons.

 De koffie valt best mee en van de zoete rommel blijven we af. In no time zitten we bij de buren die een TimHortonsetje doen en wij doen mee. Het zijn buurtbewonende klessenbessen die ons bevestigen dat zo maar bij buren of kennissen binnenlopen  ‘abnormal’ is en dus komen ze hier buurten. En dan mag je wel zo aansluiten, dus. Rare lui die nazaten van 150 jaar geleden uit Europa vertrokken armoezaaiers.

Terug in de wagen werkt de 12v220v omzetter niet en dat ligt aan de 12v dashboard aansluitingen. De zekeringenkast zit onder de motorkap met bouten vast; komende dinsdag pas op te lossen want iedereen is maandag vrij.

Eenmaal op de Whiddens camping betalen we fors voor ons verblijf van een week. We gaan immers alle facetten van de Highlandgames hier meemaken. Eerst de aansluitingen doen. Water moet lukken want mijn gardena schroeft goed op de schroefdraad hier. Een bruikbare vuilwaterdump zie ik niet en misschien gebruik ik toch de gezamenlijke dirty water hose wel die hier hangt maar ik niet kan koppelen. Electra lukt niet meteen hoewel ik een amerikaanse stekker heb op mijn 110/220- omvormer. Met een leenkoppelstuk is dit opgelost met een 10tje borg. Zou een nieuwe niet duurder zijn?…. Toiletcassette moet ik maar bij de toiletten legen. Douchen kost 25ct/5minuten. Alles ziet er netjes uit.

Net klaar zie ik dat we op pad moeten naar ons eerste Ceilidh gebeuren waarop de camperkitchenqueen een fast meal fabriceert en eerst nog moet omkleden. Ceilidh is oud keltisch voor keltisch; schotse engelsen dus en daarom (en vanwege het programmablad) verwachten we veel sfeer, kilts, doedelzakken, tapdansvarianten met flamingo invloeden, fluit en viool bij dit concert in de St.James kerk.

 En dat krijgen we ook naast Dvorak (verknalt meteen de Ceilidh sfeer), wat vals doedelgegil soms en een mooie en gezellige medley van oude liedjes. ‘Riverdance’ is een klasse beter maar dit heeft wel sfeer.. Geslaagde middag en blije Marja, die nog steeds geen vacantiegevoel heeft. Net als ik want we zijn aan het avonturen en trekken, en dat is gewoon hard werken toch? In dit deel van Canada staat Ceilidh en Mig’maq. Kelten en first nation dus. Belooft wat.

Wat viel ons op? Ook campers rijden met fietsenrek voorop. In de straten hier zien we alleraardigste geschilderde of betegelde taferelen. De huizen zijn allemaal van hout; voor 1- 3 ton heb je een flinke met landgoedje. Onze camper ziet er soms klein uit, bijv. naast een vrachtwagen of buscamper of pickupcaravan met sideslides en 400pk….. 

En de hond van Frans en Karin heet niet Walter maar Werner. En die 9,5 weken oude pup van Julia en Jeroen heet Jack!

Grappig is dat meteen meerdere hollanders op de camping op ons hollandse nummerbord afkwamen. En in het dorp passeerde ons een echtpaar met een opmerking in het nederlands die heel gek van ons, uiteraard gevatte, hollandse antwoord opkeken. Fun!

Vogels en plantjes: Dood stekelvarken. Kraaien. Hinde. Lupines. Geen beren, Frans!

170701 Elmsdale

Gisterenavond schroefde ik nog gauw de nummerborden op de wagen; tot dan reed ik zonder…. en daarna begon het te miezeren en iets te regenen en erger. Het regende nog erger vannacht dan dat het giet, in het Point Parc. Zoveel water liep omlaag langs de voorruit dat het daarop stagneerde; mooi gezicht. 

Traditioneel gaan we rustig ontbijten en wat we daarvoor insloegen voldoet prima. Ook beginnen we met dingetjes hun eigen ouwe trouwe plekje te geven vanuit de tijdelijke opslag. Tegen 11.30u vinden we dat wel mooi en de tracksoftware oude stijl (software op mobieltje) wordt geactiveerd. We gaan richting Antigonisch en bellen Frans dat/of we langs kunnen komen. We rijden als afscheid langs de en komen over de McDonald tol bridge uit Halifax naar Dartmouth waar we meteen gaan tanken. Een vriendelijke oude man helpt ons, wat ons bevreemdt tot hij terloops vertelt dat dit de service kant is en dat de literprijs dus 5ct hoger is en dat hij het daar gans ende gaar niet mee eens is…… zeg dat ff eerder svp. Ok, weer wat geleerd.

Ook onderweg naar Elmsdale regent het wat. Namiddag schijnt zelfs het zonnetje. In Elmsdale babbelen we tot 15u met Frans en Karin, die ons week maken met hun honden, vooral met 5 jarige Walter, ons jaloers maken met hun fraaie huis en landgoedje en ons verlegen maken met hun hand en spandiensten. Oeps, vergeten foto’s te maken. Frans, heb jij wat?

We bellen naar Whiddens in Antigonisch waar we morgen welkom zijn. Prachtig!

Dan taaien we af richting Antigonisch om na een paar kilometer te besluiten het door Frans gememoreerde Oak Field parc op te zoeken om daar weer de nodige spullen hun trouwe plekje te gaan gunnen. De slagbomen sluiten om 20u wordt ons verteld en getoond. Overnachten mag, maar dan net aan de publieke kant van die slagboom.

Een meevallertje is dat de 12/220v omvormer het prima doet op beide 12v punten op het dashboard. Eerst zien wat hij morgen doet onder belasting.  Nu de koelkast nog… de tracksoftware nieuwe stijl (satelliet tracker, road assistent en sos) wordt ingesteld en getest. De salonklokjes geven nu de juiste tijd hier aan en de Ducato klok idem. Tijd voor RUM.

Mar zakt nog even door de grond in het bos. Er zijn toiletten (met papier) dus we kunnen de cassette legen. Het is hier 6.18u en 23.18u in NL. 

Wat viel ons op? Service bij tanken kost geld.  Vlaggetjes bij een paal aan weerszijden van de weg zijn gratis oversteekhulp doe het zelf service; zou in NL nooit lang staan dat spul… Op Canadaday is overal drukte en opstopping omdat iedereen moet gaan  kijken naar de vrijwillers en brandweerlieden in optocht. Daarna drinken ze een borrel in een garage van een buurman, want zo maar bij elkaar binnenlopen is hier geen gewoonte. Op afspraak ook niet trouwens. Ze onmoeten elkaar bij pub Tim Horton bijv waar prima wifi is buiten en lousy coffee binnen. Dat went als/omdat je als communitybewoner braaf mee doet met socializen.

Vogeltjes en plantjes. Een paar grijze gestreepte eekhoorns, roodborstlijster, orchidee achtige, korstmossen.

170630 Heen en Weertjes

Het regent redelijk vaak vandaag; jammer voor die 250.000 stadsbezoekers die dit weekend verwacht worden in Downtown Halifax. Het is morgen 1/7 Canada-day, de feestelijke viering van het 150 jarig bestaan. Alsof dat nou zo veel is, maar het is ze gegund: Gefeliciteerd. Pech is dat zaterdag dus alles dicht is. En dat iedereen ook maandag vrij is omdat zaterdag op zaterdag valt…… Het lijken wel Belgen hier. Zondag daarentegen zijn de winkels wel deels open. Waarom boeit ons dat, los van onze cultuurhistorische interesse? Wel als we vandaag hommeles met de Zwerfuil hebben kunnen we dus nergens meer terecht tot dinsdag en met een eventuele reparatie in het vooruitzicht kost ons dat dan misschien wel een week.

Vanochtend om 9u word ik door Helen (Imathers) gebeld met de mededeling dat ze nog niets weet, maar ze vroeg ons  toch te komen en te doen wat nu al kon; er mogen naar Jozef vragen met een Belgische achternaam. Wij er heen, slechts op zo’n 10km afstand, en we krijgen te horen dat de douane de wagen had vrijgegeven. Wel moesten we eerst even afrekenen, zo’n C$450 (= €304) en we krijgen de voor de douane bestemde havenpapieren ‘notice of arrival’ mee. En, we moeten na de douane niet naar de laatst opgegeven terminal en ook niet naar de daarvoor opgegeven terminal maar op een plek in Halifax Zuid Oost naar een bedrijf Logistec waar we nog nooit van gehoord hebben van uit onze documentatie. Het blijkt later aan de overkant (Halifax kant) te zijn van waar we de Wallenius  Liberty eerder zagen liggen (Dartmouth kant). We hebben de gelegenheid te baat genomen nog even terug te komen op de mails die niet beantwoord werden. Hoewel meelevend boeit het ze toch feitelijk ‘nul’, hun taak is om papieren af te geven en te verzorgen en wie dan wel overzicht en eindverantwoording had weten ze ook niet (Seabridge toch? ….Ja maar die huren jullie toch in hier?) waarbij ze keken alsof ik onzin verkocht. En hoe met de Zwerfuil is omgesprongen in de haven? Geen idee….. Ja maar juist dat vroegen we toch tien maal via de mail waarop we 40 keer ‘gelezen’ terug gemeld kregen? Tja….

Ok, prima, wij naar de douane op weer zo’n 10km. Na identificatie van ons en de Zwerfuil en wat vragen mogen we met gestempeld havenpapier weer verder naar Logistec, een tiental km verderop. Intussen houden we Frans op de hoogte en die besluit ook naar Logistec te gaan. Bij een gebouw met het opschrift Logistec ga ik naar binnen en in een doolhof van gangen en verdiepingen kom ik er achter dat ik in kamertje 208 moet zijn. Don zegt daar dat er nog geen ‘steamship release’ document is, en of we dat eerst willen regelen met Imathers en hem dan willen bellen. En dat er een rapport is dat de RV niet in zijn achteruit gezet kan worden zodat ze met mankracht hebben lopen duwen en douwen. Dus bellen we Josef die zegt dat Wallenius dat moet regelen en dat hij terug zal bellen. En dat probeert hij ook precies op het moment dat mijn payperusetegoed op is en het gesprek afbreekt voordat die begonnen is. Net op dat moment komt onze reddende engel aan en we bellen op zijn mobiel verder. Jozef heeft nog geen ‘steamship release’ document geleverd maar dat komt goed dus ga maar verder.

Op voorstel van Frans gaan we verder naar de ‘port’ en we worden nog binnengelaten ook na ons rijbewijs ingeleverd te hebben. Iets verder staat de Zwerfuil op ons te wachten maar de wachtmeester laat ons niet verder zonder Don en zonder ‘steamship release’. Omdat het twaalf uur is heeft wachten geen zin. Lunch is lunch tot 13u. We gaan gezellig naar een restaurantje met Europese brood en banketwaren om eens goed bij te praten. Gezellig!!

Om 13u bellen we Don en die geeft aan dat we maar moeten komen. Via dezelfde procedure maar dan in de wagen van Don rijden we naar de Zwerfuil. Eerst weigert een andere wachtmeesteres ons opnieuw tot Don stellig beweert dat de ‘steamship release’  er echt aan komt (een keer?), dan is het goed. Alles ziet er aan de Ducato aan de buitenkant goed uit. De wieldoppen zijn er af en blijken op de bijrijder stoel te liggen. Het Bearlock-sleutelgat blijkt verkeerd en ingedrukt te staan, wat er inderdaad op duidt dat iemand met de contactsleutels er in heeft zitten rammen in de hoop dat ie dan start…… Het dashboard op die plaats is ook losgerukt. Wat ze hebben uitgevreten daar of in Zeebrugge is een raadsel. Maar met de juiste sleutels in de juiste sleutelgaten in de juiste positie is het euvel gelukkig letterlijk in een handomdraai geregeld. Het schakelen gaat prima in alle richtingen. Nu starten…………. Eh…Oeps, niets. Echt niets, zelfs geen relaisgetik wat je bij een lege accu altijd hebt. Wanneer hebben we dat eerder gezien?! Oh ja, toen de accusleutel er uit was. En inderdaad, onder (!?) de vloermat is de iets verbogen accusleutel omgetrapt. Iets bijbuigen en terugdraaien en de accu speelt ook weer mee! De wagen start en is goed schakelbaar. Of er in de schakelbak schade is aangericht zullen we moeten gaan ervaren. Maar dit ziet er goed uit en we rijden het terrein af (rijbewijs mee) en beleggen een heuse bespreking op de parking van het parkje om de hoek met zicht op het water en de Mearsk terminal. 

Na de formele afspraken omtrent het vervolg besluiten we gewoon te gaan rijden. De 12V op het dashboard doet het nog steeds niet en vreemd genoeg ook de koelkast niet op 12V. Dus moet de koelkast snel op LPG gaan draaien. Eerst de huurauto wegbrengen op zo’n 10km afstand, wat vlotjes gaat. Dan naar de plek waar LPG getankt moet kunnen worden. Dat is een nog nooit vertoonde voorstelling voor ons: We zetten de Zwerfuil bij een grote tankwagen achter een gaskachel/fornuizen etc. winkel en die wordt gestart waarna de pomp wordt aangezet en met een lange slang wordt ons ruim 23liter LPG tegen best hoge prijs gegund. Dan blijkt dat de gaspitten het niet doen en de koelkast ook niet maar na wat gehannes van ons legt de gasboer uit dat we eerst een drukventiel moeten ontdrukken. Dan werken de gaspitten en de koelkast al ras prima voor zover het LPG betreft; de electra voor de ontsteking van pitten komt van andere accu en dat werkt ook goed.

Dan is het tijd voor de eerste boodschappen bij de Walmart. En dan rijden we naar ‘de parking van het parkje om de hoek’ waar we een eersteklas uitzicht hebben op het water tussen Halifax en Dartmouth en we zien het vliegdekschip nog even liggen. Ook komt een flink containerschip ons nog even groeten. Een opzichter komt vertellen dat de toegang dicht gaat maar morgen om 5u weer open gaat. Voorons geen probleem, we blijven en dat vindt hij prima.

Happen, tikken, en pitten!    NB. Er is hier geen wifi: dus geen foto’s! En de accu van de PC is bijna leeg, dus gauw zonder controle naar WordPress verzenden..

Wat viel ons op?  Allereerst dat bijna alle wegen slecht zijn. Ook dat ze allemaal ruim en meestal 2 baans per rijrichting zijn; heerlijk. Dat het gentlemen in traffic zijn gaf ik al eerder aan, maar dat blijkt ook vandaag meermalen. De Walmart mag geen alcohol verkopen, maar de winkel er naast wel. De revolut kaart werkt niet bij IMathers maar wel bij de Walmart.