180515 Moab Arches Devils Garden

Rond 8u zijn we eerst verkast naar het al ruim 60% volle parkeerterrein naast de campground. Mooi op tijd dus, en tijd voor ontbijt. De afwas blijft liggen en we gaan welgemoed op ons laatste pad: Devils Garden met 8 Arches. Wij doen de al snel opduikende Tunnel Arch,

die er inderdaad nog jong en gezet uitziet. Verder op dit traject ligt een Fin die aan een olifant doet denken,

en verderop de Pine Tree Arch; totaal onduidelijke naam…. wel staan er diverse bomen, waarvan eentje er bijna pal onder.

We lopen het stuk weer terug, om een flinke draai te maken rechtsom naar het trio Landscape, Partition en Navajo. De eerste bereiken we na 1300m

waar we ook de volgens ons veel verdere Double O in zicht krijgen,

of is het de Partition? In elk geval wordt de route bergbeklimmerswerk en raden wij ons dit stellig af. Verstandig als we zijn nemen we hier van de Arches afscheid. Een kleine Archie in wording ontsnapt niet aan onze waarneming, we noemen hem Gleufje.

Weer bij de ZwerfUil is het tijd voor wat her-herstelwerk en de afwas, een tour-de-toilet en een toer naar Park Avenue: een omsloten brede vallei met karakteristieke Fins rondom,

omlijst met een Rock-in-Balance, Lonely Colomn en ander fraais en indrukwekkends.

Gaaf afscheid. Gaaf Park!

We rijden naar Moab naar de Denny’s! Daar staan we vannacht.

Beestjes en Plantjes: Onderweg zijn weer tal van woestijnbloeiers te bewonderen, zoals de Fendler’s Spring Parsley (kroontjeskruid achtig), de unieke Biscuit Roots,

Silvery Lupine,

Showy Rushpink,

Pale Evening Primrose,

Purple Sage annex Rosemary’s Mint, Silvery Saphora, Wooly Plantain grass (rattestaartgras). En de muis van gisteren is de Ord’s Kangaroo rat. Vanochtend parkeren we bij Broer Konijn bij de Devil.

Wat valt op vandaag: Drukte!!! Er wordt overwogen in 2019 een verkeersbeheersingssysteem met vooraanmelding te implementeren. Blij dat we nu en dagelijks vroeg gegaan zijn. De Landscape Arch heeft een nog verse wond, rechts. In 1991 viel daar een deel van de rechtersteunkolom af, alsof er een kaasschaaf langs is gehaald. De ‘brokkelkaas’ ligt er nog onder…..

180514 Moab Arches noord

Weer rijden we 6u het park in, en zien met nauwelijks bewolking de zon opkomen. De ‘Rechtbank’ e.o. staat schitterend in het licht. Met de schaduwzijden van gisteren in het achterhoofd rijden we door, onderweg nog wat plekjes aandoend die we gisteren lieten liggen.

Richting de ‘Windows’ gaan we op zoek naar de Pothole Arch, vreemde naam tot je ‘m ziet. In de rotswand is een grote diepe nis ingesleten, de Pothole. Aan de open voorkant daarvan is een Arch overeind gebleven, de Pothole Arch met twee bogen achter elkaar.

De omgeving verder noord zit vol met Fins,

Pinnacles, Boulders

en Dunes

bij Salty Valley. Het zandsteen hier is van duinzand afkomstig, zeer poreus! Omhoog komend zout heeft de rotsen van onderen uit doorsijpeld in kolommen. De daarop liggende capstones barsten en breken tussen die kolommen in tamelijke rechte vlakken en lijnen waardoor er kloven ontstaan. Vocht in de kloven en kolommen lossen zout en zandsteen op. Vorst doet alles openbarsten. Zo ontstaan de Fins.

Bij Fiery Furnace staat een woud van die dingen. Doolhof!

Zonder gids mag je er niet in. De rode kleur van ijzeroxide is deels opgelost en weggeregend waar wit dan de overblijvende kleur is.

Een fraai voorbeeld van Fins is de Sand Dune Arch. Je loopt letterlijk door het fijne ex-duin zand te banjeren tussen de wanden van de Fins in.

Halverwege is een pothole boog, losstaand van de achterliggende loodrechte wand; de zon komt er maar ten dele in.

Aanpalend ligt een grote vlakte, grasland/high desert met ditzelfde bijzondere type zand. Er is een bloem, Biscuitroot, die slechts hier in dit fijne poreuse Entrada Sandstone deel voorkomt. We konden hem niet vinden. Wel talloze anderen. Aan de overzijde ligt de Broken Arch met zijn Fin-buurtjes, daar gaan we vanaf de camping naar toe.

De volgende boog is vanaf de weg mooi te zien, de Skyline Arch.

en je kunt er naar toe.

De brokken steen liggen er onder, 70 jaar terug brak er een stuk van af en je wordt gevraagd te letten op rare geluiden.

Tenslotte kijken we even rond bij het noordelijkste puntje waar de 12km Devils Garden trail begint naar Tunnel-, Pine Tree-, Landscape- Partition- en Navajo Arches (op 3km) en dan verder loopt naar Dark Angel-, Double O- en Private Arches. Het is er zo druk dat de auto’s rondjes rijden, dus wij gaan naar de campground er naast voor ons eigen stekkie (pal aan de weg), vlak bij de washrooms met zicht op de Skyline Arche achterkant, en met ons eigen duinpannetje.

Eerst soep, Eerst even de achterbank met oude tyribs vastzetten. straks eind van de middag naar de 3in1-Tapestry-

na een uurtje tippelen naar de (bijna) Broken Arch.

Daarna smaakt de Cold Brew Thea verrukkelijk. Morgen nog een stuk Devils Garden trail en we moeten de Park Avenue nog bekijken voordat we 180km verder trekken naar Goblin Valley.

Plantjes en Beestjes: Een Prickley Pear bloeit mooi rood met geel centrum.

De Wooly Locoweed lila,

Whipple Fishhook Cactus met paars en geel,

Common Paintbrush rood met wat geel.

Verder zien we een paar soorten Sage, w.o. Big Sage Brush. En (wrschl) Dwarf Lupine, Eaton’s Penstemon, Fourwing Saltbrush, Yellow Eye Cryptanth, Cave Primrose, Hairy Golden Aster, Dusty Penstemon. Ook een ‘Kroontjeskruid’ achtige. Veel Hagedissen warmen zich op, en rennen heen en weer en weg. De Whiptails zitten nooit stil, voor de foto… Regelmatig zingt een (wrschl) Mountain Chickadee op een hoge tak zijn lied. Wat Zwaluwen vliegen erg laag over het grasland, meest model Huiszwaluw, soms Gierzwaluw. Een muis met pluizige staart rent in ons duinpannetje rond. De Raaf is er altijd.

Wat opvalt: Precies op onze campingplek, ver en hoog in het park, blijkt mifi bereik te zijn. Bezopen! Maar welkom! Het weinig stabiele zandsteen dat hier in tal van vormen toch al minstens 50.000 jaar geconcentreerd voorkomt, dankt dit allemaal aan de bijzondere Entrada duin-zandsteen en de zoutlagen, maar meer nog aan de uiterst minieme neerslag en het ontbreken van aardverschuivingen en – bevingen, ondanks de Moab-breuk vlakbij. Het fragiele spul is, sinds hier een platte vlakte lag, uiteraard alleen maar aan het aftakelen, maar neemt daar gelukkig de tijd voor!! De talloze wanden vertonen alle lagen die sinds het Jura tijdperk zijn gevormd, alleen kom je er niet toe die te bestuderen. Te veel ander fraais.