Bijtijds op en om 9u nemen we vanaf de campground de tourbus voor een rondje park met gids. De route gaat vanaf het Bryce park in en dan door naar het verste punt. Onderweg zien we Mule Deer, een groep Pronghorns en een paar staande Prairiehonden in de dennenbossen en op de weiden. Gaandeweg zien we wat Uinta Chipmunks met de nodige strepen rondrennen.
Rainbow Point ligt op 9115ft hoogte (2790m) en 18mijl ver, iets boven het ‘Mixed Conifer Forest’ biotoop. Het is het hoogste punt, waar ook de ‘Staircase’ afdaalt via diverse terrassen tot op het laagste punt, Grand Canyon. We kunnen ver weg de Nord Rim zien, op 130mijl afstand.
Er tussen bevinden zich terrasgewijs steeds andere rotstypen met elk hun eigen kleur, vandaar de naam Staircase. Vanaf Rainbow- en Yovimba Point (met Bristlecone Pine met zachte naalden in kransen en appels met lange uitsteeksels)
is dit fraai te zien. Er horen Elks te zijn op deze hoogte, maar die komen hier slechts ‘oversteken’ soms nu, maar vooral in het hetere seizoen.
Lager ligt de overview ‘Ponderosa’- en ‘Aqua Canyon op 2700m. Waarom deze laatste Aqua heet is een raadsel. Er is geen (niet afstromend) water. Bij Natural Bridge is in het Hoodoo geweld een grote Arch te zien.
Bij Swamp Canyon is het nog maar 2450m hoog. Sunset Point, waar we gisteren rondzwierven, ligt op 2440m in het ‘Ponderosa Forest’ biotoop met bos en weiden. Iets lager, op 1825m, ligt het Pigmy Forest met Pinyon Pine en Juniper.
Als toetje gaan we net buiten het park nog naar Fairy View,
waar je anders lastig komt, want er is geen shuttlebushalte. Deze plek begint aardig te lijken op een Amfitheater die we van Sunrise en Sunset Point kennen. Klopt ook, want die laatste twee liggen er aan gekoppeld en aan dezelfde RIM kant. Alles ligt overigens aan de Oost Rim, die tevens de enige RIM is in Bryce.
Als slagroom op het toetje zien we vanuit de bus nog een handvol staande Prairiehonden op de weg staan, naast hun weide met burchten.
We zijn blij met wat we gisteren gedaan hebben. Dat is toch het mooiste stuk, en we kunnen mooi ons aantal foto’s vandaag matigen….. hoewel, we maken er toch zat want het blijft mateloos boeien. Nb. De filmpjes zijn weer buiten Dropbox gehouden….
De vraag die zich opdringt is weer ‘waarom hier en waarom zo?’. Utah was ooit een zoet(!)watermeer, geheel omringd door bergen. Er is zo een hoog gehalte limestone in de bovenste klei laag (‘Claron formation’=roze) terechtgekomen met het nodige Dolomiet er in, wat voor capstones zorgt.
Erosie vond niet plaats door woeste waterstromen maar eerst door traag water die in de bergwanden ronde vormen uithollen, ‘Amfitheaters’ genaamd, uiteraard kruipt waar het kan en neemt zo het nodige zuur (CO2 in regen) opgelost mee. De rots wordt al wat opgelost/verzwakt hierdoor. Vervolgens neemt de vorst de beitel ter hand, bevriest het gesijpelde water en zet dus 10% uit met hoge kracht. De rotsen splijten op de zwakke spleten. En zo voort. Er onstaan Hoodoos uit Mesa’s, roze Fins met grijze Caps, roze Columns, Pinnacles, Towers, Windows, Arches, Chimneys, enz. Op deze hoogte is er 200 nachten/dagen per jaar vorst dus het gebeurt hier intensief, in tegenstelling tot Goblins SP, Chuiwawa SP e.a. Stortregen lost de limestone verder op, creeert en cementeert kleiige ondergrond terwijl los spul wordt weggespoeld naar een verdieping lager. Dat maakt Bryce uniek.
Na de lunch in de ZwerfUil stappen we weer op de shuttle. We gaan proberen de Prairiehonden beter te zien….. Eerst naar het Vis.C. waar Mar de rangers lang bezig houdt met het opzoeken van twee boterbloemachtigen (Ranonkels, Clematis). Een schedel van een 15m lange Tylosaurus (Mosasaurus type) vraagt om een foto. Ook de boekjes ‘Dutch Oven Cooking’ vallen op. Ik moet immers ook wat doen…
We kunnen geen Prariehonden vinden bij het Vis.C. Dus lopen we langs de weg verder richting Lodge. En jawel, al gauw zien we een weide met op afstand enkele Prairiehonden, die gauw wegduiken. We weten dat er verderop een dienstweg is waar we ze gisteren zagen op de weg. Daar zijn op de weide veel bulten te zien, en al gauw toont zich de ene na de andere.
Ook vlakbij. Filmen maar, want op foto’s lukt het nauwelijks ze scherp te krijgen. Een stel paarden wordt afgevoerd en verstoort de Dog-rust. Iets later krijgen we ze goed in beeld. Een zwangere dame:
Bij de lodge waar we op de bus willen stappen rent een Mountain Squirrel rond, naderhand zien we er ook een bij de campground.
Terwijl we daar uit de bus stappen is op de weide een man Pronghorn te zien en redelijk te benaderen. Onze eerste eigen foto! Joepie!
De avond besteden we in westernsfeer.
En een lolliege Indiaan houdt ons in de gaten.
Daarna diner met muziek. Dit alles vlak bij de westernshopgallerij van de campground. Bekende en onbekende en vaak pakkende nummers! Het diner is zo zo, zalm of beef, bonen en sla. In het donker nemen we ons plekje weer in op de campground. Stroom er op, wifien, pitten. Morgen op pad naar de Red Canyons.
Wat opvalt: Hoewel de toiletten 3x daags worden schoongemaakt, slaagt de horde toeristen er in ze meer dan goor te maken, niet door te trekken en zo achter te laten. De schoonmakers verwijzen naar ‘multiple cultures’. Het zou m.i. ook een oorzaak in het hoge potwaterpeil kunnen hebben, waardoor sommigen zich ruim boven de pot explosief menen te moeten lozen….. Maar dan nog is het gedrag hoogst onbeschoft.
Beestjes en plantjes: 97 milj jr oud is de eerste rotslaag in Bryce. 65 milj jr gelee sterven de niet vliegende Dino’s uit. 45milj jr terug waren er al Wespen; een cocon is teruggevonden uit die tijd. De Pronghorns zijn verre familie van Okapi en Giraf, maar formeel geen Antilopen. Ze zijn na de Cheetah het snelste landzoogdier en komen hier ook al even voor, sinds 1 milj jr. De Utah Prairiedogs komen alleen hier voor en nergens anders. Zij zijn er al 500.000jr. Er is ook een Pack Rat nest dat al 30.000jr doorlopend in gebruik is. Sinds het einde van de laatste ijstijd, 10.000jr geleden, kloont een bepaalde Asp maar door en door. Sinds 1600jr groeit hier de Bristle Cone. Pinyon Pine zaden worden door een Notenkraker (Clark’s Nutcracker) verzameld, verstopt, ge- en vergeten in vele bergplaatsen tussen de rotsen met in elk slechts een handvol zaden. Daarom staan er op de vreemdste plekken Pinyons!
Qua plantjes zien we de Bristlecone, Waxy Current, Sub Alpine Clematis (Purple Virgin’s Bower), Arrow Leaf Balsam, Origon Crapevine. Vwb gisteren zijn de Ground Juniper en Clematis Colombiana (Rocky Mountain Clematis) op naam gebracht. Zie de foto’s.
zwerfuil 